Statek - Życie
Dla mnie
Moje życie niczym samotny statek
wolno po oceanach płynie.
Na otwartych wodach spokoju
niespodziewanie na sztorm trafi
i o skały z hukiem kadłub rozbije...
Pójdę na dno, świat zapomni,
szum fal szczątki rozmyje.
Kto mnie będzie pamiętał?
przecież nie napiszą o mnie w jutrzejszej
gazecie..
Takie jest właśnie moje życie
kruche wolne i łamliwe
przez błędy konstrukcyjne...
Życie poprzez poezje pisane
piękne ciche i wrażliwe.
Z drugiej strony monotonne, głupie
i nieprawdziwe...
Niewykonalne w praktyce
Co zrobić by było prawdziwe?
Do wszystkich
autor
krzysiekkotecki
Dodano: 2007-11-02 00:10:24
Ten wiersz przeczytano 550 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Jest wiele takich samotnych statków...
Prawie każdy nim jest....
Bo taka jest rzeczywistość...
Oby życie nie zabiło wTobie poety. Wrażliwość
powoduje, że życie jest nie tylko prawdziwsze, ale i
piękniejsze.
A mimo to,chce sie zyc...