Stłuczki...
Pękłam jak szklanka
rzucona o ziemię.
Rozsypałam się w drobniutki pył.
Pozbieraj mnie proszę.
Uważaj na ręce.
Z pewnością pokaleczysz je.
...raniąc...
autor
Maargo
Dodano: 2008-11-20 09:03:57
Ten wiersz przeczytano 615 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Wiele treści w Twojej miniaturce, podoba mi się:)
Jeśli kocha, to na pewno poskleja. Super wiersz!
milosc boli serce truchleje lecz na twoj widok ciagle
szaleje:)
Bardzo wymowna miniaturka, ale czy Ty taka posklejana
będziesz tą samą osobą?
Delikatna swietna miniaturka...brawo.
Ladna i wymowna miniaturka..warto posklejac.
Zawarłas głeboką mysl w tej krotkiej miniaturce,
my kobiety wiemy, czego pragniemy. Trzeci wers w
pierwszej zwrotce jest fatalny, moim skromnym
zdaniem...pył jest drobny i już bardziej rozdrobnic
sie go nie da... w tej sytuacji wyraz "drobniutki"
jest zbędny
Na pewno pozbiera cię , poskłada , posklejna miłością.
Ładny wiersz. Bardzo udana miniaturka. Brawo.
Pozdrawiam
... ale chyba warto te ręce poranić, posklejana Ty
może być pięknym kryształem - świetna miniatura
Takiej prośbie nikt się nie oprze... i nie zważając
na ranne dłonie...
Piękna miniaturka. Na TAK