Stokrotka
Dni odeszły w niepamięć.
Słowa zataczały kręgi...
Myśli i łzy
gdy…
patrząc odchodziła…
Kochała, cierpiała,
jak człowiek…
lecz się poddała.
Kwiat stokrotki
-jak biel …
uwieńczyła jej życie…
Dni odeszły w niepamięć.
Słowa zataczały kręgi...
Myśli i łzy
gdy…
patrząc odchodziła…
Kochała, cierpiała,
jak człowiek…
lecz się poddała.
Kwiat stokrotki
-jak biel …
uwieńczyła jej życie…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.