Stokrotka
Dla mojej przyjaciółki... żeby nigdy nie mówiła, że jest sama :*
Zakwitła stokrotka
wśród polany, wśród róż...
Zakwitła i rosła
czy w lecie czy w mróz...
Wszystko przetrzymała
w nocy i we dnie...
A jak żyć umiała ...
Tak pięknie jak w śnie...
I kochała niebo, pola i świat
Bo nie zapominała, że ma przyjaciół
Że ma nas!
Nigdy o tym nie zapominaj :)
Komentarze (1)
Wiersz fajny, lekki, ładny. Przyjemnie się go czyta.
Ważki temat. No i wiersz każe nam wierzyć że nie
jesteśmy na tym świecie sami, że ktoś zawsze nas
wesprze.