stokrotka

kiedys bardziej zauwazalny,piekny wiersz,pozdrawiam
serdecznie

Wiersz z urokiem.
Pozdrawiam:)

Bardzo ładny wiersz i świetnie się czyta. Pozdrawiam
:)

:-) pozdrawiam

Wdzięczny kwiatek, ładny wiersz:)

tak biała taka skromna a ile radości niesie:)
pozdrawiam:)

Podoba mi się porównanie stokrotki do małej
dziewczynki w sukience z różowymi falbankami.Wiersz
płynnie się czyta, wyczuwam rytm czterech zgłosek z
przerwą na oddech.

Pozdrawiam autorkę.


Jurek

"i nieśmiało pnie się w górę
choć jest blisko ziemi matki
na cieniutkiej swej łodyżce
w słońcu grzeje małe płatki "

Miłego wypoczynku :-)))

Cudowny wiersz:)))Milego

ano, piękne i wiersz również
:)))

Bardzo mi się podoba. Miłego dnia.

Marianko, właśnie wczoraj z koleżanką podziwiałam
trawnik, pełen stokrotek. Trzy były w różowych
falbankach, reszta białe:)
Moja córcia, gdy była mała, zrywała je, idąc z
przedszkola. Zanim doszła do domu, więdły w rączce,
ale wstawione do wody, wracały do życia i długo
cieszyły oczy.
Pozdrawiam weekendowo:):):)

Uroczo, Marianko:)
Pozdrawiam:)

ciepły wiersz pozdrawiam

Karmarg, Stokroteczko!
W Tobie siedzi dziecko.
Uciekaj motylom,
bo jeszcze zapylą!:))