Strach

Wiersz ten dedykuje pewnemu łysemu mężczyźnie w podzięce za to, że pozwolił mi dożyc dnia w którym kończę ten poemat.

Strach zazwyczaj bywa męczący
Po pustkowiach tańczą cienie
są nieme i niewyraźne
mają różne postacie
Cały ich strach kryje się w oczach
Przestrach wypuszczany z jamy wyobraźni
Czy więc strach jest tylko wymysłem, tego który niepewny jest jutra?
Czy może kroczy innymi ścieżkami?
za nami, po naszych drogach...
Zachodzi od tyłu, czycha w ciemnośc
Choć tak naprawdę nie istnieje...

autor

ptasiok

Dodano: 2006-05-17 19:04:49

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie