Strach
Ma twarz dziecka śpiącego tak spokojnie
z głową na poduszkach kłamstw,
przykryty kołderką obłudy,
w mroku niewiedzy.
Nagle obudzony przez promyk nadzieji
biegnie z krzykiem do swoich rodziców-
-Chaosu i Niewiary,
Strach.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.