stracić marzenia

Mówiłam, że wtedy to się nie uda
Mówiłam, że będzie źle ale nikt nie widział
Jak słońce przyszłość - zachodziła
Nie widać już jej było
A Ona dopiero się obudziła
Otworzyła powieki, spojżała na horyzont
Tak ciemno się zrobiło
Różowo nigdy już nie było
Nie wiedziała co zrobić, pobiegła płakać
Nikt jej nie wierzył, płakała sama
Chciała to przywrócić
W jakiś cudowny sposób przeszłość obrócić
Nie udało niestety jej się to
Nauczką nazwać to, to za mało
Gdy nic nie mogła zrobić
Słońce całkiem zaszło, nie uratowała marzeń
Stała bezradna, zapłakana
Bliskiego nikogo nie miała
Straciła co najcenniejsze w życiu
Straciła początek, dziecięce marzenia
Zaszły wraz ze słonkiem, które tak ceniła

autor

empty_bitch

Napisany: 2007-07-23 Dodano: 2007-07-24 13:24:05

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie