Stracona szansa

No i oczywiście szansa już stracona,
Kiedy my zaciekłe toczyliśmy boje.
Jeden krzyknął pierwszy, drugi moja strona,
Wróg zagarnął całość biorąc, jako swoje.

Wolne dotąd skrawki zostały skrojone,
Podług uważania, oraz za zasługi.
Bo nikt nie odważył wziąć w swoją obronę,
Kochanego miejsca sobie po raz drugi.

Tchórzostwo pokryło fałszywe zamiary
Które do tej pory wszystkich porywały.
Najeźdźca odebrał zasłużone dary,
Z bohaterstwa został poemacik mały.

Ale w dniu zwycięstwa wypinamy piersi,
By na nich zawisły medale złocone.
W tym miejscu jesteśmy z dobrodziejstwa szersi,
Choć w mózgu komórki zdrowo przetrącone.

I tak już przez lata zwane wyzwoleniem,
Naród wciąż odbiera hołdy ze spokojem.
Jeden krzyczy przeciw, drugi nic nie zmienię,
Wróg zagarnia całość biorąc, jako swoje.

autor

Grand

Napisany: 2015-05-14 Dodano: 2015-05-16 00:00:42

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie