Stracone marzenia .

Udając kogoś innego.. Stajemy się inną osobą, która..

„Ciałem tu. Marzeniami tam..
Czy to grzech chcieć więcej, niż od życia się dostało?
Czy to grzech prosić o więcej, chociaż mając to czego się chciało..
Mówiąc dalej mało, mało..
Marzenia uciekły w ciemny las.
A ciało pozostało bo wędrować nie chciało..
Marzeniami tam.. Tam gdzie jest ciągle mało..
Wołam o pomoc chociaż nikt nie słucha mnie.
Ja w smutku się zadurzam mówiąc to samo..
Że nie zasługiwałam na ten los, na ten piekielny dar.
W którym magia rozprysła się w dal..
Gubiąc oznaki życia, czekam na głos.
Na głos, który ukoi mój ból.
Pomóż mi, chociaż nie uda się Ci,
Umrę w boleściach jak inni..
Zgubiłam swoją dumę.. Inną chciałam zastąpić.
Ale czegoś w niej było brak, czegoś brak.
Tego co było wszystkiego wart..
Udając nic nie osiągnęłam tylko łatwą zdzirą się stałam..
Odchodząc w dal szukam wyjaśnienia, dlaczego mi to zabrali,
Nie potrafię na to odpowiedzieć, bo to już było..
Teraz jak nieżywa marionetka nic nie znacząca, która wszyscy poruszają.
Która uczuć dla innych nie ma..
Błąkam się po swoich śladach, które kiedyś były czegoś warte.
Marzenia w proch się zamieniły, a ja zostałam sama..
Bez żadnej żywej duszy. Wszyscy mnie opuścili..
A gorycz w łzy się zamieniły.
Marzenia poszły w las, a ciało zostało..
Bo mu się nie chciało iść po cenny dar, który kiedyś był tyle wart..”

chce wszystko robić za dumę..

autor

Heyllon

Napisany: 2008-09-10 Dodano: 2008-09-10 15:04:40

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie