Studnia życia

Jestem smutna...
Powiedz czemu?
Jestem słaba...
Nie mów jemu!
Tak samotna...
Któż to widzi?
Tak okrutna...
Ze mnie szydzi!
Tak zbolała...

Los...
To jemu
zawierzamy jak bliźniemu
Dni i piękne
I urocze
I poranki szare
Mgłą spowite jak woalem
Noce nieprzespane...
Te dni przepłakane...

Ale nie trwoż się
I nie bój
Chwytaj szybko życie w biegu
Byś żałować
Nie chciał potem
Nie otrzymasz nic z powrotem...

Chwytaj, chwytaj...
Aż po brzegi
Pustej studni pełnej marzeń
Co ci drogę wnet pokaże

Łykaj śmiało życie w biegu!
Lecz uważaj
Byś już rankiem
Nie odpadał
W swym przedbiegu

Temu końcu
Ten początek
Który zdarzyć nie miał się
Ja na jedno was uczulę

Biegu zdarzeń
Oprzeć się!

mojej siostrze Monice

autor

Bilqis

Napisany: 2008-03-13 Dodano: 2008-03-14 20:21:14

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie