Stygimoloch

"Diabłu Ciernistemu"

Nocnym stworem jestem, o pulsującym oku
Łbem kręcę rogatym, iluzje rozganiam
Zimno i ciemno tu jest, tak jak pragnę
Basowy pomruk ciszy, mnie do snu kołysze
A nie zasypiam nigdy, bo zbyt kocham ciszę
Kawałki me, z leniwym zgrzytem w całość się jednoczą
Blady świat, czarnym wzrokiem przyozdabiam
Swoje wieczne zdziwienie, w podarku wam niosę

Gdy siedzę tak, w kręgu usypanym z soli
Na każdy światła wykwit, sarkam ociężale
Wolę mrok, który cuchnie i własnych łap uściski
I wolę jak mnie boli i jak drżę cały
Modląc się bezgłośnie, do swego imienia
Które częścią moją jest i mego brzemienia
I nie śmiem prosić nawet, byś mój grzech zrozumiał
Swym głodem się nasycę...



Ja...



Prawie-czarna istota, o niestałych oczach
Co spogląda w czerń pustki (własne dzieło)
A widzi w niej jedynie, swej twarzy odbicie
I parę oczu gapiących się chciwie
Z nadzieją...

"Co artysta miał na myśli? Sam nie wiem. Coś napewno. Ten wiersz jest ciężko poryty"

autor

Zbooy

Dodano: 2006-10-14 10:51:08

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie