Styknięcie nosami.

Po tafli wody, idzie dwoje ludzi.
Babcia z dziadkiem, poetka z poetą.
Rozrzewnienie ich za gardło łapie,
gdy tak patrzą na swe podobizny w wodzie.
Jak żywej mapie, przyglądają się temu, co mają pod stopami.
Łapią się za ręce, i stykają nosami.
Piszą kolejny wiersz,
Nawzajem w swoich oczach.

To wiersz o życiu, jak mogło by być inaczej?
Ale nie o takim jaki przeżyli, o tym już zmarłym.
Dawno temu,
kiedy po kryjomu snuli marzenia o cieple, miłości, dobrym domu.

Kiedy nie byli sobą, kiedy nie wiedzieli nic.
Wtedy byli innymi ludźmi, choć takimi samymi, jak teraz.
Byli biedniejsi, choć nie bogatsi potem.
W doświadczenia.
Wszystko zamykało się w to jedno marzenie,
w taflę wody, przejrzystą. Jedną rzecz - rzeczywistą.

autor

Kiva

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-10 11:47:34

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie