sukienka

Opowieść o transformacji i odrodzeniu. Bohaterka,
pragnąc przełamać ciszę i zamknąć się w kamieniu,
odkrywa w deszczu i kwiatowym zapachu nowe życie i
nadzieję, pozwalając swoim ranom zabliźnić się i
przemienić w piękne marzenia.
(+)

To chyba skąpo ubrana.
Chyba że taka intensywności tych kwiatów.

Zmysłowy wiersz.

apart -on wyrzucę kamienie z duszy i ubiorę sukienkę

złotnica dokładnie tak
@krystek mam taką nadzieję ze z wiosną odrodzi się
radość
Molica tak
Wolnyduch dziękuje
Larisa dziękuje
Maciej j dziękuje
Seth dziękuje
Anna dziękuje
Roxsana dziękuje
Sotek miło mi to słyszeć
Annyczka dziękuje mam nadzieję że rany zabliźnią się i
zakwitną zielone łąki
Halszka dziękuje
Adrew będę o tym pamiętać
Pozdrawiam serdecznie:)

Kamienie najszybciej się rozbudzą w różowej
sukience,lubią ten róż zachodzącego słońca.

Pozdrawiam serdecznie, +
Miłego wieczoru

Dwie ostatnie strofy zachwyciły mnie. Piękne :)

Bardzo ładny
Niech rany zabliźnią się i
zakwitną zielone łąki
Pozdrawiam z +

Wersy rozbudzają wyobraźnię i potrafią rozmarzyć.
Opisywane sceny jak z baśni:)
Pozdrawiam
Marek

Piękny wiersz w ulotnych oddcieniach.
Pozdrawiam Kiko.

jak zwykle ładnie i ulotnie.

Ładne wersy, bardzo ładne:)

ładny wiersz, masz mój głos

Piękny wiersz!
"rozkruszyłam siebie na pół"- piękna metafora.
Optymistycznie.
Dobra puenta.

Serdecznie pozdrawiam

Ładnie, z nadzieją, zwłaszcza ostatnia strofka mi się
podoba.
Serdeczności niedzielne przesyłam,
Kikuś :)

Witam,

masz rację nadzieja dzawsze daje nam szansę.../+/

Dziękuje za pamięć, pozdrawiam niedzielnie.

Niech z wiosną odrodzi się radość i pogoda ducha,
Niech z serca spadną kamienie. Ślę moc serdeczności:)