Surrealistyczna historia

Niech żyje krzywe spojrzenie na świat i absurdalne podejście do życia!

Krzywizna drogi mojego życia,
Spoliczkowała mnie raz swoją nieprzewidywalnością.

Szłam sobie spokojnie chodnikiem,
Nie zawadzałam otoczeniu
I środowiskowi motoryzacyjno-społecznemu.
Bezkonfliktowość w umyśle
I czynność jedynie w nogach,
Przyczepionych do tułowia mięsem i kośćmi.
I uderzyła mnie nagle myśl nieznośna,
By spocząć sobie beztrosko na ulicy,
Zakłócić ruch,stworzyć chaos na szosie
I pośmiać się szyderczo z krawężników.
Jak powiedziałam,tak i zrobiłem.
Usiadłam jak na tronie na twardym betonie
I chichotałam w krawężnik jak obłąkana-
-Ubaw po pachy.
…
Z początku kierowcy traktowali mnie wymijająco,
Więc obserwowałam tę ich śmieszną szosową wirtuozerię.
I wtedy przyszło nieszczęście
O imieniu-walec drogowy.
…
Nie wiem,czy to niedorzeczność sytuacji,
Ale co się stać miało,tak się i stało.
…
Teraz leżę bezwiednie rozciągnięta wzdłuż drogi,
O 4 metrach długości,3 szerokości
I patrzę w niebo,słysząc śmiech krawężników.
…
Takie są już te nasze drogi-uliczne i losu,
Że coś zawsze nam stanie na przeszkodzie,
Aby nie mieć dobrej zabawy z życia.

autor

Surreal

Napisany: 2006-09-21 Dodano: 2006-09-22 00:01:59

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie