susza
Na promyku słońca
rozwieszone pranie
wyschło skurczone.
Nie skroplone
życiodajnym płynem
w popiół się zmienia,
opadając w zapomnienie
czasu.
autor
suzzi
Dodano: 2015-02-24 09:13:38
Ten wiersz przeczytano 581 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Miniaturka bardzo ciekawa. Smutek, ale tak bywa i o
tym tez piszemy.
Halinko, aż mi się łezka wzruszenia zakręciła..ściskam
Cię najserdeczniej
Dobry wieczór Suzzi
Witam najserdeczniej jak umiem i bardzo dziękuje, za
odwiedziny i przeczytanie mojej Prozy oraz, za
pozostawiony pod jej treścią konstruktywny komentarz a
szczególnie, za miłe z serca płynące pozdrowienia z
życzeniami. Pozdrawiam całym moim sercem i życzę Tobie
spokojnego oraz miłego wieczoru, jak i dobrej nocy.
Dziękuje, że Jesteś. Halina
Smutna miniaturka, która do mnie przemawia tak: że
chociaż słonce na niebie pięknie świeci, to życie bez
miłości uchodzi w zapomnienie i tylko pozostają po nim
drobinki popiołu. Życzę prawdziwej miłości, by ożywiła
zasuszone popioły - które będą tańczyć wraz z
promieniami słońca...
Świetna miniaturka. Pozdrawiam :)
jesteśmy tym co w nas widać. pozdrawiam
Smutne...:)
W swoim krótkim wierszu wyra-
ziłaś pięknie myśl, iż miłość
pozostawiona sama sobie, najczę-
ściej umiera.
Bardzo dramatyczna miniaturka.
Bez wody i miłości nie ma życia,
smutne ale prawdziwe. Pozdrawiam cieplutko.
Wymowna miniaturka, nie potrzeba sznurka. Pozdrawiam
miło.
Refleksyjna miniaturka. Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)
bardzo smutne
Dlaczego tak jest ?? pozdrawiam
Smutne i prawdziwe pozdrawiam
czas i życie szybko umyka
pozdrawiam:)
Bardzo smutne życie tak szybko nam umyka. Pozdrawiam
suzzi