Świadomość
oddam ci moje złoto
na koronę starości
w biały ubiorę płaszcz
i czarne rękawiczki
już wkrótce włosy me
przyprószy śnieg
i któregoś dnia zasnę
soki już więcej nie popłyną
z korzeni
stanę się drzewem
w kominku
rozgrzeje się i wylecę do nieba
jak wielu przede mną
i po mnie
Komentarze (4)
porównanie drzewa do życia , nic nie jest wieczne ...
na duży + oceniam wiersz :)
Wiersz jest ważny bo świadomość że mija życie i jest
śmierć daje nam oddech i dystans Dobry wiersz
Świadomość śmierci towarzyszy nam w każdym
wieku,wiersz oddaje to uczucie bardzo wyraziście...
Zmieniłbym na "stanę się drewnem w kominku". Treść
bardzo wymowna :)