ŚWIADOMOŚĆ SŁOŃCA

ominięta
w innym kierunku szłam
wymierzając karę
niepokornym myślom
i połamanej parasolce

bezgłośne kroki śniedziejącego poranka
w garści zdławić omdleniem
za wszelką cenę
byś jeszcze raz spojrzał

odwracając głowę
nie widziałeś świadomości
rodzącego się słońca
nie ustawiłeś lusterka
wsiadając do samochodu

opona chlusnęła zygzakiem
księżyc spłynął po nogawkach
zmywając wspomnienia
starsze o kilka sekund

koniec
nocy i być może dnia
nie zostawiłeś
żadnej wiadomości

błąkam się dalej

autor

beti027

Napisany: 2009-06-11 Dodano: 2009-06-12 19:59:37

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie