Świadomość snu mego

Ty - ten drugi Człowiek
K O B I E T A
którego - ja - nie potrafię opanować - być może - i zrozumieć
(ale nadejdzie chwila kiedy i Twoje myśli pojmę)
przez którego tracę tak wiele wnętrza swojego
niezbędny do życia
i do śmierci
ja - zalany paroksyzmem bólu gniewu i rozpaczy
(a jednak przytomny świadomością nędznej egzystencji i młody a starczy)
chwilami oddany beznamiętnej rozpaczy(a jaka inna być może?)
apatryda(z przymusu!)uczucia miłości
to ja stwarzam okropnym poświęceniem spokój
otoczenie nic nie wie - jest nieświadome i to jest ten świat mój
a przecież ja wiem wszystko!wytrzymuję!a jak długo mogę?
a jednak...nieraz jesteś tuż obok...
wyczuwalna i tak realna - choć jednak wcale nierealna...
pulsacja cieńkiej przezroczystej błony
rozdziela
a jednocześnie łączy bicia
serc
naszych - przeze mnie wyimaginowanych - delikatnych serc
spojrzeniem spragnionych oczu oddzielam Twoje - delikatniejsze
wyostrzonym słuchem wychwytuję równy rytm bicia jego
ciałem wpadam w rezonans z nim
poddaję się rozkoszy obcowania z epicentrum rytmu ciała Twego
oddalony od rzeczywistości wchłaniam najkrótszą nawet falę biologiczną wysyłaną przez Ciebie
niekiedy dochodzi do interferencji
i to jest piękne
wszystko co dzieje się t e r a z jest cudowne
nawet odejście Twe do stanu dnia
z niezbadanej otchłani nocy - snu
jest piękne - lecz smutne...
wpatruję się w nikły ślad stóp Twoich
w wygiętych źdźbłach delikatnej(jak Ty)przeze mnie stworzonej trawy
powoli rozpływasz się w ostrzejącym świetle dnia
zanikasz zupełnie
i to jest piękne - lecz smutne...
chociaż wiem - przecież dobrze wiem! - przyjdziesz do mnie...chcąc sama...
(ale może moją podświadomością zmuszona?)
nazajutrz dnia - kończącego się dnia rzeczywistości
ale czy można zyć snem?...
nierealnością zmysłów dotyku i wzroku?...

bezdroze ( Gdańsk ; 10.03.1984 )

autor

bezdroze

Napisany: 1984-03-10 Dodano: 2008-10-26 11:55:21

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie