o świadomosci

Myśli nienazwane
Rozproszone niczym żołnierze,
Na neuronowym moście miedzy mózgiem a ręką

Miliony impulsów elektrycznych
Którkich jak błysk
zagubione wśród zakłuceń codziennego życia

Czymże jesteście, gdy docieracie na papier?

Zlepek liter mozolnie składanych
Pozornie odzwierciedlający
Głosy w głowie wrzeszczące nocami

Abcdefgh i tak dalej
Poukładane w słowa
Szemrzące z cicha rankiem w autobusie lini R

Jakże was witają wrota oczu, gdy wracacie do domu?

Cóż więc w tym dziwnego,
Że gdy wstaje nad ranem,
A myśli od słów giną
W blasku jutrzni spalane
Nie pamietam co szeptała moja dusza,
Gdym w sen niespokojny zapadał?

A wtedy i ołówek się ze mnie śmieje znad kartki,
Bo do końca nie wiem co chciałbym napisać.

autor

Aleksander Jantar

Dodano: 2006-03-06 22:18:40

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie