Świat w ciemnych okularach
Jaki piękny jest ten świat,
dotykając opuszkami palców.
Jak duże musi być słoneczko,
bo czuję ciepło jego promieni.
Jak wspaniały nocą księżyc,
gdy prowadzi mnie po omacku.
Jaka orzeżwiająca woda,
gdy przemywam twarz nią?
Czuję subtelną, delikatną woń
z ukwieconych majowych łąk.
To wszystko prowadzi mnie
w moich rozkoszy krainę,
prowadzi w labiryncie życia,
ciemności niepokonanych!
Widzę troszkę inaczej,
widzę dotykając wyobrażni.
Komentarze (5)
jest smutny a jednak taki żywy piekny +
piękny wiersz wizją osoby niewidomej. bardzo mi się
podoba! pozdrawiam;)
Wzruszajacy ,,refleksyjny wiersz,,
pozdrawiam jesiennie z daleka.
Bardzo ładny wiersz , pozdrawiam
oj smutny jest świat osoby niewidomej-wyobraźnia u
niej działa a dotyk i zmysł zastępuje oczy.Piękny
wiersz i taki prawdziwy dla nas widzących zupełnie
niemożliwy i nieznany.