Świat czyli życie
Życie przestrzenią jest
Labiryntem ślepych zaułków jest,
Życie to zamek z tysiącem pokoi
Co dzień odsłaniających prawdę,
Prastare drzewo w niezliczoną liczbą
słoi,
Które ludzie niszczą
I ulepszają nieustannie;
Bezbrzeżna radość i smutek,
Zmartwienia i beztroska,
Ciągła walka o przetrwanie
I lęk o jutro,
Szerzące się niedomówienia
I coraz więcej niewiadomych,
Postęp nauki
Zastępujący drogę moralności,
Rodzący się gniew
I towarzyszące mu kłamstwa,
Chęć wielkości
Początkiem manii wyższości,
Wokół cichy sarkazm
Ludzkiej ironii losu,
A ja zagubiona w wyścigu szczurów
Z parodią życia w tle …
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.