Świat jest pomarańczą zwłaszcza...

"Daleko, daleko właściwie nie wiadomo skąd...

nie wiadomo gdzie...gdy zamkniesz oczy i wyciszysz

się do granic możesz spotkać takie właśnie

miejsce....gdzie czuć smak zielonej trawy i

czarnej Afryki. Powietrze jest świeże i pachnie

słonecznikami, które wesoło wystawiają twarze

wprost do słońca...i nie wiadomo właściwie gdzie

jest horyzont...ale możesz tam biec...ile sił w

nogach...biec bez celu...drzewa dają cień chłodny

i słodki dla skóry...liście szeleszczą a

promienie słońca w nich tańczą.....i można się

położyć....i widzieć tylko niebo....a może drzewa

coś mówią szepczą do siebie....i przychodzi

zachód słońca. Eksplodują barwy, rozlewają się na

niebie jakby ktoś pędzlem rozsmarowywał

pomieszane kolory. Powietrze delikatnie

przemienia się...robi się chłodne miękkie a w

źrenicach tańczą te wszystkie kolory co rozlały

się na niebie aż policzki robią się pomarańczowe,

i stoisz tak nabierasz w siebie ten moment

trzymasz za rękę...kogoś kogo zawsze chcesz

trzymać...kogoś komu chcesz szczerze spojrzeć w

oczy bez słów. A słońce dalej...strudzone

zachodzi...idzie spocząć by na nowo odważnie

wzejść nad całym światem...."

Panna B. która "kropiaście kroczy przez życie, Nowy Targ a i marzy o gorącej Afryce

autor

Cookie

Dodano: 2009-01-27 23:02:28

Ten wiersz przeczytano 860 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie