świat według Nas
Natura człowieka nie jest nam obca - zrozumieć to poczuć, nie patzeć rozumem.
Świat wokół tak cudny i piękny
Nas li to choroba męczy
Li to aksamit szorstki się staje
I drapie nas nieustannie
Uderza nas mocno ten ból
To że dokoła jest cud
My zaś codziennie przegrani
Nie odczuwamy co mamy
Tylko stoimy przy sznurze
Co wisi nad nami w górze
Modlimy się i wzdychamy
Chcemy zmyć szybko te plamy
Lecz to jest trudne, ot tak
Bo w nas jest jeden mały brak
Że mamy to słaby wzrok
Robimy źle pierwszy krok
Pięknie brzmi muzyka tewgo głosu we mnie jeszcze po tylu tygodniach. Nie wiesz że jeszcze o Tobie myśle, ale zrozum, że musisz życić i ja także muszę, więc ty ku mnie i ja ku Tobie nie ruszę. :)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.