Świat zza szyby

Świat za szybą przybrał postać idylliczną,
promyk radość lazurowi ofiarował,
górskie szczyty srebrno- białą suknią śliczną
połyskują jak brylanty po parowach

Światło bawi się z śnieżynką lśniąc figlarnie,
lekki wietrzyk rozdmuchuje drzew korony,
wróbel sypie pośród świerków jakimś ziarnem,
sójka plecie dzięciołowi wciąż androny.

Ogród zasnął w brylantowej kołysance,
otulony wspomnieniami tego lata,
ale kiedy znów obudzić mu się zachce,
w mig paletę barwnych marzeń porozplata.

autor

magda*

Dodano: 2012-10-31 00:31:32

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie