Świąteczny dzień pierwszy.

Z samego rana jedno nas łączy,
bo post się może wreszcie zakończyć.

Wcześniej w kościele, w wierze zawzięci,
obiecujemy dzień święty, święcić.

Chociaż z ambony ksiądz prawdę głosił,
o wstrzemięźliwość w jedzeniu prosił,

to my już mamy zakodowane,
że zjeść musimy, co jest podane.

A tego to są masy straszliwe,
dania zaś głównie, z samym mięsiwem.

Żeberka w cieście, indyk pieczony,
udka kurczęcie, boczek wędzony.

Śledź w majonezie[ to jeszcze z wczoraj ],
oraz przepyszna kaczuszka w porach.

Bigos bo jakże bez tego dania,
dzień ów ominąć, dzień świętowania.

Nóżki trzęsące się w galarecie,
nawet spróbuje, ten co na diecie.

I tym kuszeni, z wielkim zapałem,
wcinać będziemy, kęsy niemałe.

Też wspomnę tutaj ciasta pieczone,
bo już me zmysły są wykończone.

Makowiec, babka, kutia, drożdżówka,
świąteczna grozi nam odwykówka.

A to zjeść trzeba, bo to są święta,
gdyż tajemnica tkwi w nich zaklęta.

Sam już się dziwię, dbam o swą linię,
kiedy ten nawyk wreszcie przeminie.

Bo dziś nie trzeba jak w dawnych czasach,
tak zachłystywać w mięsiwa masach.

Jeszcze o jednym nie napisałem,
chociaż świadomie końca czekałem.

Gdyż mięsa góry, te wyśmienite,
powinny zostać, także popite.
I tu zaczyna piąć się drabina,
bo że pijemy, to nasza wina.

Chociaż nie nasza, bo w tym klimacie,
to być musimy w takim temacie.

A że świątecznie pogazujemy,
to tak lubimy, tak to czujemy.

Wieczorem zaś już, spici i wzdęci,
jesteśmy taaaacy…taaaacy zaklęci.

Taaaacy szczęśliwi, taaaacy przejęci,
wszak jutro drugi dzień trzeba święcić.

autor

Grand

Napisany: 2007-12-12 Dodano: 2007-12-19 09:50:54

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Święta Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie