Świąteczny talerz
Z odległych stron w rodzinny dom
przywiozą dziadkom siebie
miłości plon szczęśliwy schron
rodzice w siódmym niebie
ogromny gwar to wnuków czar
radością dom nasącza
we wnętrzu żar gdy boży dar
rodzinne więzy złącza
święcony chleb i koszyk straw
modlitwą dziadek krasi
gorący barszcz popłynie w pław
a chrzan pragnienie zgasi
świąteczny talerz dla wnuków twór
wyliżą do ostatka
najdroższa babcia tradycji wzór
przeniosła z domu dziadka.
Komentarze (13)
Ciepły wiersz świąteczny wprowadza w miły nastrój.
Z pokolenia na pokolenie.Tradycja rzecz święta.A
polska gościnność nie ma sobie równej.Pozdrawiam
wieczornie.
"Gość w dom,Bóg w dom"To piękna,polska gościnnośc!
Wspaniały wiersz:)Pozdrawiam serdecznie+++
Dziękuję za komentarz,a Pana wiersz mi się
podoba.Nastrój domowego ogniska, zpachy, smaki.
Pięknie. Wiersz brytmiczny.
Pielęgnować tradycje - piękna to sprawa. Pozdrawiam
przed świątecznie.
to będą naprawdę piękne święta :-)
Bardzo rytmicznie się czyta :)
Dajesz i bierzesz - pięknie. A potem tyle talerzy do
zmywania. Nic to, pamięć zostaje w nas. Pozdrawiam
wwp.
Dobrze, że jeszcze zdołaśliśmy zachować tradycje,
szacunek dla tego, co stanowi naszą odrębność.
Pozdrawiam.
Świąteczne wrażenia, łączą pokolenia! Pozdrawiam!
"Czym chata bogata tym rada".
Życzę spokojnych rodzinnych Świąt Wielkanocnych.
Pokoleń sztafeta to cenna zaleta.
bardzo przyjemny świąteczny klimat stworzyłeś z
barszczem i chrzanem i przede wszystkim z rodzinką za
stołem:)Pozdrawiam serdecznie:)