o świcie

ciągle za Tobą tęsknię - najbardziej o świcie
nie ma Cię, słońce wstaje, ja już dawno nie śpię
jak piasek przez palce ucieka ze mnie życie
gdy patrzę przez okno, myśląc o tym, gdzie jesteś

kiedyś oprócz Ciebie kochałam też poranki
mówiłeś: w nowym dniu mieszka nowa nadzieja
teraz przed tą nadzieją bronią mnie firanki
nie umiem jej przywołać odkąd Ciebie nie ma

tylu rzeczy nie rozumiem patrząc przez okno
nie rozumiem, dlaczego kwiaty mnie cieszyły
kiedyś chyba wierzyłam, że w kwiatach jest dobro
cóż, dzisiaj nie tylko w to wierzyć nie mam siły

i nie rozumiem, czemu "kiedyś" ma być lepsze
od tego co jest? przecież upajam się bólem
do twarzy mi w rozpaczy, uwielbiam nieszczęście
nie muszę się uśmiechać wbrew swojej naturze

to przecież nieprawda... w każdej minucie myślę:
niczego bardziej nie pragnę niż mieć Cię obok
jakie niebo mnie czeka, gdy tu taki czyściec?
świta... o świcie najbardziej tęsknię za Tobą

autor

November Rain

Napisany: 2003-01-30 Dodano: 2004-12-07 00:45:27

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie