Święta.Prawdziwa historia.

Hej, idą święta.Idą i machają z radością,
cieszą się miliony, wszak Bóg znów o nas nie zapomniał.
Znów będzie modlitwa, znów kolędę zaśpiewamy,
pasterka, opłatek, pierwsze i dwunaste danie.
Choinka, w zapomnieniu o otoczce euforii,
prezenty, miłość roztaczana na cztery świata strony.
Bomby atomowe w ostatniej chwili zatrzymane,
bo pierwsza gwiazdka juz świeci.Zaczekamy.
Karabiny w depozycie, pakty z diabłem odraczają wojnę,
o te kilka dni w roku, gdy człowiek oszukuje Boga.
Wśród oceanu niepojęcie wielkiego, tych dobrych ludzi,
mały zestaw dla terroru.Na co dzień spycha nas na krawędź cucu.
Cudu zwanego Istnienie, lecz krawędź coraz bliżej,
zaczyna nas dopadać.Polecimy z hukiem.
Ale dziś nie mysli nikt o tym, wszak czas radości, zapomnienia,
bo mamy święta.Kilka dni alibi, dla cichego przyzwolenia.
Opłatki na plebani śmieją sie z ulicy, rasista z przekorą poda rękę murzynowi,
bomby milczą, lecz na chwilę.Zaraz znów wpiszemy kody.
Noż jest od krojenia szynki.Póki święta nie odejdą, do zobaczenia za rok.
Nienawiść schowana pod niedzielnym swetrem.Zło odstąpiło na jeden mały krok.
Czemu takm jest, że człowiek tylko na te jedna chwilę,
potrafi być człowiekiem.Bożym synem.
I nawet w te dni, udaje, że jest dobrze na tym świecie,
a za scianą ktoś umiera.Ni kawałka chleba.
Modlitwy jak poezja, piekne, wysmakowane w swej świętości.
Ale to wciąż tylko słowa.Zaraz stracą na wartości.
Obudźmy się wreszcie!Pokochajmy siebie na zawsze i non stop.
Zatrzymajmy hipokryzję.Powiedzmy wojnom stop!
Nakarmy tego głodnego, ubierzmy nagiego.
Za każdym razem, zanim do modlitwy uklękniemy.
bo co to za święta, czymże nasza radosć w ciepłym domu z zapachem ryby,
jeśli obok świat umiera, a my tego nie widzimy.

autor

rebel

Napisany: 2009-12-15 Dodano: 2009-12-15 14:57:47

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie