świt

Bardzo smutny wiersz, ale z iskierką nadziei.Podoba mi
się.
Pozdrawiam serdecznie.

O świcie rodzi się nadzieja:)
Pozdrawiam!

O tak, taka szansa, aby narodzić się ponownie i
zmienić samotność. Dobrze, że jest ten świt.
Pozdrawiam :)

Zakończenie wiersza daje nadzieję:)

Smutny ale z nadzieją. Serdecznie pozdrawiam

Bardzo mi się podoba:) Pozdrawiam.

smutny ...ale z nadzieją narodzić sie zacząć od nowa
....
bardzo ładny - pozdrawiam:-))

Dziękuję Madi, Jolu. Pozdrawiam ciepło :)

Moje myśli i problemy każą myśleć mi podobnie...
Serdeczności :))

Narodzić się jeszcze raz i zacząć od początku z
doświadczeniem z poprzedniego życia...
Ładny wiersz.
Pozdrawiam

Dziękuję za wpisy. Uważny czytelniku - popracuję
jeszcze nad wierszem, dziękuję za uwagi. Pozdrawiam
serdecznie

Zgadzam się z Zefirkiem.Pozdrawiam.

Wszystko byłoby fajnie, o ile o tak smutnym w wymowie
tekście można tak powiedzieć, ale nie czepiajmy się
drobiazgów, tu mamy bowiem problem poważniejszy -
nadużywanie metafor dopełniaczowych, z których wiele
się niestety zleksykalizowało jak np. "ocean smutku".
Trzeba koniecznie troszkę nad tym drobiazgiem
popracować, reszta jest OK, zatem oddaję głos na
"plus" i pozdrawiam. :)

Smutno, ale z "... iskierką nadziei..."

Piękny wiersz. Pozdrawiam