SWÓJ KRZYŻ
Gdy wreszcie kolana powrócą do pionu
A umysł zaprosi do siebie rozsądek
Nie wpadaj w euforię i nie mów nikomu
Bo możne powoli nadchodzi porządek.
Ten ciężki maraton czas wreszcie
zakończyć
Pokonać męczarnie i ból wszystkich
trzewi
Organizm z umysłem jak węzeł połączyć
I dać w końcu odejść zakrapianej rewii.
Jak można samemu niszczyć sobie życie
I cierpieć nad ranem szukając zbawienia
Tam w dole jest ciemno lepiej być na
szczycie
Jak każdy ty także masz coś do
zrobienia.
Pokaz sobie i światu że to jest już
koniec
Zacznij od początku nie jesteś za słaby
Rozpędź się jak wicher jak najszybszy
goniec
I pamiętaj że wódce nigdy nie dasz rady.
Nap. Lech Kamiński
autor
NICOLAS
Dodano: 2018-11-10 22:08:56
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Ciężko wygrać taki maraton, co nie znaczy, że
zwycięstwo jest niemożliwe.
Znam przykłady, że można.
Niebanalnie przedstawiłeś zmagania człowieka z
nałogiem. Wiersz jest bardzo spójny, przemyślany i
rytmiczny. I do tego mądra puenta na końcu. Czego
chcieć więcej...Wypada przeczytać jeszcze raz od
początku. Zatrzymał na dłużej i zachwycił choć temat
smutny i poważny...
Wiersz - taki, zehej! - wiersz - na 102! dobry rytm i
rym - i rownie dobre przeslanie.
Pozdrawiam serdecznie:)
Dawno Cibie nie było Leszku, dobre przesłanie w
wierszu, mądra rada,
miłego świętowania życzę, pozdrawiam serdecznie :)
Dobry przekaz.Tak trzymać.Pozdrawiam.
Mocny przekaz pozdrawiam