Symetria 3 (język poetycki)

język poetycki - biorę sobie ciebie za wyraz

wiecznego powrotu złuda, wiecznego płynięcia niewystarczalność,
język poetycki i czyn, który coś zmienia

dwie rzeki gdy spotykają się na równinie czy wiedzą o tym
że moja dusza je sobie bierze za swój symbol
dwa nurty
świata zewnętrznego i wnętrz lub wnętrza jednego
dusza ma się tylko w uczuciach i czynach
czekać aż zewnętrze i wnętrze się spotkają spełniając marzenia
za mało
tu potrzeba czynu, działania może i nie wolnej
ale nie zniewolonej woli
a może i kapryśnej o nie do wyśledzenia motywach
rzeki
i w każdym momencie uniwersum liczy się ta walka
o coś
wieczny powrót nie istnieje ale i wieczne płynięcie tych dwóch
nurtów niczego tu nie zmienia
o ile wnętrze nie wytworzy zdolności do działania
(nie wejdzie do gry ze światem ze swoją siłą
o swoją duszę)
a język to głównie zewnętrzny komunikator
(choć jest zarazem narzędziem naszej woli życia)
całe zdania oddające opisujące związki
to lustra przystawione do zewnętrza
i dlatego dusza może tylko słońca tęcze i rzeki
wybierać na opisy samej siebie
tym jest język poetycki
próbą oddania za pomocą języka lustra rozsądku
czegoś, tych rzek, tych świateł
w tunelach
dusza to substancja czująca
rozum, czyli język, czyli logika i matematyka, czyli języki
to jej narzędzia przetrwania

Język poetycki to jej narzędzie samopoznania

autor

Senograsta

Napisany: 2023-08-03 Dodano: 2023-10-03 18:36:26

Ten wiersz przeczytano 848 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie