Symfonia zła...

W mej głowie wciaż mysli złe
egoizmem przepełnione
juz nie płacze gdy
widze smutnych ludzi
lecz szyderczo z nich smieje sie
jak nigdy wcześniej
smieje sie z nich
bo z zyciem podardzic nie mogli sobie
nie potrafili godnie żyć
teraz beda w ciemnościach gnić!
współczucie,to nie znana mi rzecz
bo zło żyje we mnie
i całym złem staję sie
kłamstwo kieruje zyciem mym
krzyki,raduja uszy me
przemoc upaja zmysły każde
o jednym marzę teraz
spotkaniem z śmiercią prosto w twarz
zobaczyć ja chce, poczuć...
wiem, jeszcze boje sie jej...
lecz chwila minie i żyć bede według niej
z smiercia spotkać wrescie sie chcem !
wraz z diabłem truć ludzkie serca bede
już czuję zimno w żyłach mych
jak zastygają... juz ide ojcze do ciebie!
twym sługą stanę sie...
razem bedziemy tworzyć symfonie zła
zabijając jasności smak...
dobra brak...
symfonia zła grana z upadłym aniołem
najwiekszym, najpotezniejszym ze wszystkich
niszczy ludzkie serca!

autor

Madelayne_90

Napisany: 2007-01-10 Dodano: 2007-01-16 14:39:04

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie