Szalik z liści

Siedzę przy oknie
wsłuchana w ciszę
z drzew liście lecą
ich szelest słyszę

Krążą bezwładnie
tak kolorowe
trącą o chodnik
spadną na głowę

Strącane deszczem
sieką jak strzały
pragnę by jeszcze
długo spadały...

Mokre jak żaby
gdy trzymam w ręce
jesiennej laby
chcą jak najwięcej

Jak rzep przyczepią
lepkie i śliskie
a barwą ciepłą
są oczom bliskie

I lśnią połyskiem
jak but lakierek
pochowa wszystkie
jesień w kuferek

Potem na drutach
utka szal złoty
gdzie liści nuta
figle i psoty.

autor

cezaryna

Dodano: 2010-11-05 20:11:53

Ten wiersz przeczytano 1176 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie