szary człowiek
Zapłakane są oczy
Zagubiona jest dusza
Krwawiące z bólu serce
Ogólna w życiu skrucha
To obraz życia
Życia szarego człowieka
Człowieka niezrozumianego
Przez swoich bliskich zdradzonego
Człowiek zagubiony
we własnym życiu
we własnej obłąkanej głowie
Zdolny do poświęcenia
Poświęcenia siebie samego
by zapomnieć swe błędy
by zapomnieć upokorzenia gorzki smak
Szary człowiek nie żyje zbyt
długo…
Wiec dajcie mu szanse…
Chwile uwagi…
To może mu pomóc
Może uczynić go szczęśliwszym.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.