Szczęścia znak
Coś nas prowadzi życia torem,
wskazuje drogi słuszny szlak.
Kieruje zawsze prawdy wzorem,
ofiarowując szczęścia znak.
A my posłuszni tam idziemy,
gdzie odnajdziemy przystań swą.
I już tam cisi zostaniemy,
na dobrą chwilę oraz złą.
Nawet jeżeli los tak sprawi,
że zawirowań przyjdzie cień.
To nie poddamy się łaskawi,
pełni uczucia szczodrych drżeń.
Miłość co tu nas sprowadziła,
pokona trudność jeśli będzie.
Bo wola taka się zrodziła,
silniejsza niźli myśl o błędzie.
Zwalczyć ją można przez pokorę,
gdy się wybierze słuszny szlak.
Co pokieruje prawdy wzorem,
ofiarowując szczęścia znak.
Komentarze (2)
rymy dobre zaś treść się powtarza ale może taki był
zamiar ... :)
Wiersz jak zwykle starannie zrymowany i dobrze
poprowadzony, na mój gust jest zbyt filozoficzny, po
wyciśnięciu tekstu niewiele z niego zostanie
czytelnikowi.