Szedłem po miłość

Przeszlości

Szedłem po miłość,
Pełen szczęścia i radości,
W jej objecia szedłem prosto,
Ona chciala mnie ugościć.

Szedłem prosto w sam jej środek,
Odurzony swym zachwytem,
Jej łodygi tak zielone,
A jej kwiaty nieodkryte.

Szedłem caly ciągle marząc,
Co to będzie, gdy juz dojdę?
jak mą lubą tu ugoszczę?
Jak to bedzie gdy Ją dotknę?

Otworzyłem wreszcie oczy
I wyjrzalem ponad marzen szczyt,
lecz nie bylo tam niczego
miłość prysnęła, nie ma nic.

I zostałem sam na drodze,
zagubiony, pelen trwog,
I nie wrocę juz do domu,
nie pomoze nawet cud.

By pozostala przeszlością

autor

ciern

Dodano: 2006-06-27 14:09:14

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie