Szelest

Jesteś daleko, czasem przychodzisz
Czuje, że jesteś, potem odchodzisz
Zostaje tylko wspomnienie moje,
Że znów jesteśmy razem, we dwoje;


I sny i wizje są takie same
Te same słowa w listach pisane
Te same modły, wiara niewarta
I nasza miłość wieczna, nie zdarta


Zapach szpitala, lekarze w bieli
Twoje cierpienie w czystej pościeli
Wciąż Twoja siła w nadziei mojej
I moja dłoń tuż przy dłoni Twojej


Ostatnie słowo, ostatnia rada
Bo czarny motyl przez okno wpada
Żałobne skrzydła swe rozpościera
Twoją zmęczoną duszę zabiera


I płacz i szloch i krzyk i łkanie
Gorycz, szaleństwo, niedowierzanie
Chęć znalezienia do Ciebie drogi
Wejścia za Tobą w nieznane progi


Ze wspomnień moich, które przeżywam
Znajomy szelest wnet mnie wyrywa
To jest ten motyl, już go widziałam
Ten dziwny trzepot też już słyszałam

Ma trupią główkę i skrzydła czarne
Zabójczy uśmiech, oczy szkaradne
I wiem na pewno - to Twój wysłaniec
I za nóż chwytam - idę kochanie.

autor

kasia2314

Napisany: 2004-06-28 Dodano: 2005-06-07 09:54:51

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie