Szepnij duszą kochania

Chętnie bym czule szepnął, ale kochającą duszą :)

"Szukajmy dnia zaistnienia początku," - po jakiemu to?
przeciez to od strony stylistycznej totalny "bobol",
zbitka bełkotliwa;
--"nie dać pustką serce zniewolić" -a jak tutaj jest
składnia? jaki przypadek rzeczownika "serce" powinien
być?---"że miłość aż tak musi być niezuchwała" - jaki
tutaj powinien być szyk? "aż tak" przed
przymiotnikiem, a nie przed czasownikiem;-----"i
szepnij duszą kochania," - co to jest "dusza kochania"
- pustak pseudopoetycki;---poza tym wiersz
nierytmiczny, choć jest rymowany, średniówka porypana
w każdym wersie;---do kasacji ; wstyd; i jeszcze
wiekszy wstyd, że "to" dostało tyle głosów

Dawajmy siebie miłości, niech ona zawsze w naszych
sercach gości, a tak dawać trzeba, żeby można było
brać, nie będąc zniewolonym.

Przyjazn nie jedno ma imie,,,boli gdy sie
jest zapomnianym,,,lub zapominanym
przez "przyjaciela",,,
Pozdrawiam ciepluko z daleka.

szept nie tylko koi uspokaja i wzmacnia...jeśli tak
jak ten pełen miłości...pozdrawiam..

Dla mnie ten wiersz ma głęboką wymowę. Milość tylko do
brania, takiej rzeczywiście lepiej się wzbraniaj.

wiersz dobry ...miły w odbiorze...nuć cichutko mi do
snu...czule....ładnie....pozdrawiam

Warto pamiętać dzień zaistnienia, jako fundament
następnych dni. Pozdrawiam:)

"Nuć mi do snu, bym w raj Twój wtulona,
pokochać potrafiła, nie zniewolona." cudny wiersz
Aniu .... :)

w słodyczy szeptania pełno tu kochania....ładny
wiersz,podoba mi się