Szeptał mi wiatr
och za mało uczuć rozdaje
skoro duch wasz niewzruszony
szczodrze serce otwieram
to co kocham wiecie
a tak mało wiary
w to co wam daję
drzewo w lesie
gałęzie mi chyli
rozumie mowę mojej duszy
ptak śpiewem dzień
smutny umili
niejeden westchnie
łzę obetrze współczuciem
ja biegnę w otwarte przestrzenie
do tych pól łąk
do jezior z rzęsą i lilią białą
tam w cichutkim wietrze słyszę
jesteś tym co czujesz
skromna natura prostej kobiety
niespotykanym kwiatem rośniesz
gdy zima śniegiem otuli
rozwijasz pąk
a w gwiazdozbiorze masz
gwiazdę niebieską
w niebie widzi cię niebiański pan....
wciąż za mało za mało
w życiu wam daję
a kto da mi
swoje serce...
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-10-24 08:04:49
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Witaj Niebieska Damo jestes damą i Twoje wiersze sa
dostojne komentarze to nie wszystko dajesz z siebie
duzo i to jest wazne to głos Twego serca i nie wszyscy
go słyszą, pozdrawiam serdecznie
Szepty wiatru niech będą ciepłe,
przywołują miłe wspomnienia,
napełniają głosem najmilszym
wszystkie z wiatrem przybyłe marzenia :)
,, Odpowie Ci wiatr, wiejący przez świat,
i Ty swą odpowiedź rzuć na wiatr...,,
Piękny!+++
Piękny wiersz, szeptanie wiatru jak najbardziej:)
przeczytałam z przyjemnością:)) Danusiu:)))
Poezja to jedno z serc i radość nam daje :)
Pięknie szeptał Tobie wiatr...Pozdrawiam serdecznie...
piekny lecz czuje tu nutkę tęsknoty
a wiatr cicho szepce piękne Ci słowa
pełne ciepła:)
pozdrawiam:)
Przede wszystkim za treść +
NiebieskaDamo,
taka jest poezja Twojej duszy.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękne opowieści szeptał Tobie wiatr!
+++++
Pozdrawiam Danusiu :))
Piękna mowa duszy. Pozdrawiam
Najtrudniejsze w życiu jest umieć przyjąć i oddać
miłość! Pozdrawiam!
- w konfesjonale twój szept do Boga, panie niebieski ,
czy to twoja dla mnie wola, że czekam wciąż i w tym
tkwię, ze we mnie istoty są dwie
Tylko jedna się do ciebie zwraca o szczęście i
zdrowie, druga pragnie tego samego, ale chcę mieć
ukochanego przy sobie W sercu się duszę modlitwą,
wypowiadam najpiękniejsze żarliwe słowa, a wokoło
mnie tak jak było pustka dookoła
Co dnia wybiegam w otwarta przestrzeń, zatacza
taneczne krąg wokół pól i lasów i owocowych drzew -
słychać tylko mój przyspieszony oddech, i serca gniew
Gniewam się na nas obie, gdyż za mało uczuć rozdaję, a
może tylko tak mi się wydaje.
Cieszę się jedynie tym, że każdego ranka, na parapecie
wiązka frezji, cudowna niespodzianka
Otulam się bukietem i złe myśli w dal odchodzą, gdy są
dnie ze bukietu nie ma- oczy moje się mocno płaczem
pocą
Poetko nie będę chwalił- ale powiem tobie to po mojemu
po śląsku -( pieronym gryfnie rychtujesz ta pisano
godka)*
* cudownie piszesz mówione słowa
Poezja serca.
...I tylko wiatr moje myśli gna
hen ponad niebiosa,
ile mogę z siebie dam,
by powierzonemu zadaniu sprostać...
Dana jesteśmy tym czym Bóg chciał.
Pozdrawiam :)