SZERMIERKA UCZUĆ

Już się nie boję,
odsłonię maskę,
podniosę szpadę,
do walki chwycę,

O Twej zagładzie,
myśląc nieskromnie,
natarcie, doskok,
wnet szybko zrobię
i umknę w mroku nocy Tobie!

Działań zaczepnych,
nie przewiduję,
więc co najwyżej,
słowami poszczuję,

Piórem nienawiści,
napiszę te słowa,
które przechowuje ,
moja skromna głowa,

Tyle zapału, gniewu i wigoru,
a Ty się śmiejesz z gawiedzią pospołu?

Dlaczego nie potrafię ,
poskromić Cię w szermierce…?
Mimo, że tak celnie,
trafiam w Twoje serce…?

Miłość jest okrutna,
sami to przyznacie,
konszachty ma z nienawiścią,
czy też tak to odczuwacie?

Łączy się w przymierzu
i zwycięża w walce,
łzy nienawiści oddaje,
na łożu rozkoszy składane,
gdzie ani rozpacz, ni smutek,
sercu są już nieznane…

autor

Klasyczna

Napisany: 2008-03-04 Dodano: 2008-03-04 08:16:16

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie