szkic
wyrzucam diamenty
oszlifowanych słów
uwalniając myśli
zastygłe w bursztynach
pomiędzy blichtrem
a codziennością
kreślę szkic człowieka
autor
Donna
Dodano: 2016-05-29 17:07:23
Ten wiersz przeczytano 1247 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Dziękuję wszystkim kolejnym miłym gościom za czytanie
i miłe komentarze. Serdeczności.
człowiek brzmi dumnie
Wspaniale szlifujesz postać człowieka.To mądre słowa i
obserwacja uczyniła Twoje spojrzenie brylancikiem
poezji.Pozdrawiam serdecznie.
Demono diamencik :)
Super.Podoba mi się.Pozdrawiam.
potrafisz szkicować w każdym temacie: w istocie rzeczy
i w istocie człowieczej... raz ostrzej, raz ogólniej -
w zależności od szlifu :) serdeczności.
Podoba mi się ten szkic poetyckich poszukiwań:) Miłego
dnia.
Ciekawy refleksyjny szkic
pozdrawiam
Trudna sprawa z tym szkiocem,bo człowiek nie dość ,że
skomplikowany to jeszcze zmienny - nie chce pozować a
jeszcze gorzej jak nie zaakceptuje naszego osądu /
który nawiasem mówiąc też jest względny/. Pozdrawiam
demono - a wiersz znakomity.
ten jewelry design bardzo oryginalny;
brylant oprawiony w jantar
diamond in amber
jako prezent pożegnalny(u mnie) -
bo człowiek to brzmi dumnie..
fajny szkic:)
Trudno ogarnąć i najtęższej głowie,
to co się mieści pod pojęciem człowiek!
Pozdrawiam!
Trzeba doszukać się człowieka między blichtrem a
codziennością .Pozdrawiam serdecznie Demonko.
ciekawa refleksja...
pozdrawiam serdecznie:)
z tego będzie dobry człowiek
Pozdrawiam serdecznie