Szklana klatka

Byłam kiedyś...
Teraz już nie jestem.
Żyłam.
A teraz tylko istnieję.

Szklana klatka, co otacza mnie
Nie pozwala wyjść.
I nawet nikt nie usłyszy
I nikt nie zobaczy.

Wszyscy zamykają się w sobie.
Nikt nie może pomóc,
Bo nikt nie słyszy!
Nawet, gdy płaczę...

Straciłam
Wiarę...,
Siłę...,
Wszystkie łzy...
A teraz tracę siebie...!

Nie daje nic
Walenie w szybę.
Wszyscy obojętnie przechodzą
Mimo, że patrzą prosto w oczy-
Nie widzą.

Straciłam wszystko,
Straciłam Ciebie.
Nie chcę wierzyć.
Nie chcę ISTNIEĆ!!!!!
Chcę żyć...

autor

Ajashi

Napisany: 2007-01-09 Dodano: 2007-01-16 15:12:33

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie