szklane kwiaty

narwałam właśnie
szklanych kwiatów,
teraz mi zimno
w dłonie,
rosły na płocie
w długich rzęsach
chciałam do ciebie
donieść.

gdy przeglądało
się w nich słońce,
wdzięczyły się
srebrzyście,
zerwałam wszystkie
jakie były
uśmiechu zdobiąc
liściem.

ale mi nagle
biedne zwiędły,
nie żyjąc chwili
dłużej,
a płatki sopli
w martwe krople
zsypały się
w kałużę.

autor

Alicja

Napisany: 2005-03-04 Dodano: 2005-03-05 00:02:21

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie