Szklany pomnik... (Zapamiętaj...

wiedziałaś że jestem słaba
że czasem mam kryształ w oczach
jak przez mgłę
dni rozcinam krwią

zaplątałam się we własnym świecie
usta przesiąkły pleśnią słów
chcę zamilczec na wieki
pomóż mi trwac w tym

należy mi się kara
wychłostania białym włosem
połamana przez sekundę czerni
pogrążam się w wapnie

tak bym chciała nie istniec
albo chociaż nie pamiętac
jaskrawości zdarzeń
i stalowych krat na sercu

boję się że zginę zapomniana
bo już za życia
postawiono mi szklany pomnik
pozwólcie mi chociaż zabrac misia

dzieci Słońca wybaczcie

autor

Broken Heart

Dodano: 2008-08-19 00:22:26

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie