Szkoda

Szkoda...
Kiedyś tak pewnej dziewczynie odpowiedziałem.
Czyniąc to sam siebie wtedy nie wysłuchałem.
Lat to było parę temu, niewinność w nas bogów odnajdywała.
Młodości szarża krew gotowała.
Ja nigdy nie miałem tego powiedzieć.
Szansie nie dać szansy, nie moje myślenie.
Lecz skończenie czegoś oto moje czynienie.
Powód prozaiczny, dziś śmiać się z głupoty.
Dziś jednak także wbić sobie do głowy:
Nie czyń tego znowu Jakubie kochany.
Bo możesz na swe słowa usłyszeć od kogoś kiedyś, że...
Szkoda...

autor

jacob

Dodano: 2012-01-30 23:27:17

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie