Byłem

I byłem kochany i byłem szczęśliwy
I znałem swe miejsce, i swe przyczyny.
Minęło lat kilka i wiele pamiętam.
I kocham wspominać i kocham pamiętać.
O osobach co dały mi te historie,
co dały mi chwile tak bardzo ulotne...
Te dni i te noce cudownie spędzone,
te myśli i uczucia tak mnie ogarniające...

A teraz Ci ludzie tak gonią swe życie.
I żyją i pędzą na łeb, na szyję
I nie myślą o tym co było takie śliczne.
Takie piękne,takie magiczne.
A ja stoję i nie chcę tak pędzić jak oni
chcę marzyć i kochać i nie być na szczycie.
Czy oni wiedzą, że ja to tak widzę??
Że żyje,i tęsknie i łkam ukrycie??

I lubię tak klęczeć przed swymi wspomnieniami,
i lubię tak klęczeć przed swymi miłościami...

Dla ludzi których poznałem a drogi nasze sie rozeszły i tylko mijają się za rzadko.... Galway, Ireland

autor

jacob

Napisany: 2007-03-12 Dodano: 2007-03-12 20:14:01

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie