Szłam do raju...

A przecież szłam do raju,
po szczęścia blaskiem zdobione.
Ruszyłam z mętnego kraju,
jak mogłam pomylić drogę?

Jak przeoczyłam te znaki
zakazu i ostrzegawcze?
Tam nawet milkły już ptaki,
gdy ślepo przed siebie szłam zawsze.

Czy oczy na skrzydłach miałam,
gdy tak się do lotu rwały?
Frunę do nieba – myślałam...
Po skrzydłach dwa piórka zostały.

Jak mogłam błądzić ku Tobie?!
Gdy nawet gwiazdy krzyczały,
że sercu krzywdę tym zrobię...
Me uszy nic nie słyszały.

A teraz me oczy zgubione,
błądzą po obcym kraju
i wszystko jest już stracone.
A przecież szłam do raju.

autor

Lamme

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-04 04:19:25

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie