Wyjazd

Gdybym tylko usłyszała:
„Nie odchodź proszę…”
Żebym chociaż sens poznała,
tego bólu który znoszę.

Gdyby łezkę ktoś uronił,
kiedy już odjadę w dal.
Niechby nawet i zabronił
odejść choć o cal.

Gdyby tak zatęsknił wtedy,
na myśl, że mnie traci
i że będzie cierpiał, kiedy
samotnością swą zapłaci.

Sama jednak łzę uronię,
gdy plecami się odwrócę,
ruszę pewnie w swoją stronę,
nic nie słysząc, nie zawrócę…

„Wyjazd to dziecko zapomnienia”

autor

Lamme

Napisany: 2007-02-10 Dodano: 2007-02-11 00:14:07

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie