Szmat czasu upłynie

Ja już w to nie wierzę,
coś obawę budzi.
Że Chrystus tak szczerze,
miał konać za ludzi.

Przecież oszukali,
do krzyża przybili.
Nawet go sprzedali,
korzystając z chwili.

A on ich pokochał,
musiał być szalony.
Mógł pokazać focha,
wielce obrażony.

Chociaż go chowali,
by utrwalić ciało.
Dalej byli mali,
nie to było chwałą.

Prawda dalej ginie,
historią pędzona.
Czasu szmat upłynie,
nim on wreszcie skona.

autor

Grand

Napisany: 2023-04-17 Dodano: 2023-04-17 09:27:18

Ten wiersz przeczytano 268 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie